ﺷﺐ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﮐﻪ ﺷﺐ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ . ﻋﺸﻖ ﺍﻣﺎ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ
ﺳﺎﻳﻪ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ
ﺭﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﺪﻥ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﻳﻢ
ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﺴﺖ ﺍﻱ ﻋﻄﺮ ﺩﺭﺳﺖ
ﺑﻲ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ ﻭ ﺳﻨﺠﺎﻗﮏ
ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺩﻧﻴﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﺎﺩﺑﺎﺩﮎ
ﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﭘﺴﻴﻦ ﺷﺎﻡ . ﺑﻲ ﻧﺎﻡ . ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺁﺏ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺯﻻﻝ ﻭ ﻧﺠﻴﺒﺎﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ
ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ
ﺍﺯ ﻣﻬﺘﺎﺑﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺩﺳﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺳﺖ
ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻣﻬﺘﺎﺑﻲ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺷﻮﺩ
ﻣﺎﻩ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺭﻓﺘﻢ
ﺑﻨﻮﻳﺲ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺳﺮﺩ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻢ ﺳﺨﺖ ﺑﻌﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﺮ ﺳﻄﺮ .
ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﻳﺮ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺭﻳﺰ ﻭ ﺩﺭﺷﺖ ﻣﺸﻖ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺩﺍﺷﺖ
ﺍﺯﺣﺠﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺷﺐ ﺻﺪﺍﻱ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ
ﮔﻮﻳﺎ ﮐﺴﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻲ ﻣﻀﺎﻳﻘﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻲ ﺗﺮﮐﺎﻧﺪ ﻧﻮﻣﻴﺪﺍﻧﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ
ﺍﺯ ﺣﺠﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺑﺴﺘﻪ ﺻﺪﺍﻱ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ
ﺍﺯ ﺣﺠﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯ ﺻﺪﺍﻱ ﭘﺮﻳﺪﻥ ﺗﻮ
ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ
ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ
ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﻨﺞ ﻋﺼﺮﻱ ﺩﻝ ﺑﺎﺯ ﭘﻨﺞ ﻋﺼﺮﻱ ﺁﺭﺍﻡ
ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺳﻔﺮﻩ ﺷﺎﻡ ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ
ﻣﺮﺩﻱ ﺍﺯ ﺯﻳﺘﻮﻥ ﺳﺎﺭ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭ
ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ
ﮐﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ
ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻫﺴﺘﻢ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ .
ﻣﻲ ,ﻭ ,ﺗﺎ ,ﺍﺯ ,ﺑﺎﺯ ,ﺗﻮ ,ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ,ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ,ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ,ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ,ﺑﺮ ﻣﻲ
درباره این سایت