محل تبلیغات شما

پدرام باوند



وقتیکه خاطرات گذشته در دل خاموشم بیدار میشوند بیاد آرزوهای در خاک رفته .آه سوزان از دل بر میکشم و غمهای کهن روزگاران از کف رفته را در روح خود زنده میکنم .
با دیدگان اشکبار یاد از عزیزانی میکنم که دیری است اسیر شب جاودان مرگ شده اند .
یاد از غم عشق های در خاک رفته و یاران فراموش شده میکنم .رنجهای کهن دوباره در دلم بیدار میشوند .افسرده و ناامید بدبختیهای گذشته را یکایک از نظر میگذرانم و بر مجموعه غم انگیز اشکهایی که ریخته ام مینگرم .و دوباره چنانکه گویی وام سنگین اشکهایم را نپرداخته ام 
دست به گریه میزنم .اما ای محبوب عزیز من اگر در این میان یاد تو کنم غم از دل یکسره بیرون میرود. زیرا حس میکنم که در زندگی هیچ چیز را از دست نداده ام.
بارها سپیده درخشان بامدادی را دیده ام که با نگاهی نوازشگر بر قله کوهساران مینگریست 
گاه با لبهای زرین خود بر چمن های سر سبز بوسه میزد و گاه با جادوی آسمانی خویش آبهای خفته را به رنگ طلایی در می آورد.
بارها نیز دیدم که ابرهای تیره چهره فروزان خورشید آسمان را فرو پوشیدند .مهر درخشان را وا داشتند تا از فرط شرم چهره از زمین افسرده بپوشاند و رو در افق مغرب کشد.
خورشید عشق من نیز چون بامدادی کوتاه در زندگانی من درخشید و پیشانی مرا با فروغ دلپذیر خود روشن کرد .اما افسوس.دوران این تابندگی کوتاه بود زیرا ابری تیره روی خورشید را فرا گرفت .با این همه در عشق من خللی وارد نشد زیرا میدانستم که تابندگی خورشید های آسمان پایندگی ندارد.

gigapars.com


`

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﻧﻤﯿﺒﺎﺭﺩ، ﻓﻘﻂ ﺁﺑﯽ ﺍﺯ

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﯿﺂﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ

ﺯﻣﯿﻦ ﺧﯿﺲ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﮐﺴﯿﮋﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ

ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻋﯿﺪ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﻭ ﭘﻮﭺ

ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﻤﮑﻨﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ

ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﻑ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻧﺎﺯ ﻧﻤﯿﺂﯾﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺻﺪﺍﯼ ﺟﯿﺮﺟﯿﺮﮐﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﯿﺮﺳﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮔﻔﺖ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ

ﻧﻤﯿﺰﻧﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﯼ ﺑﻬﺎﺭ ﻧﻤﯿﺂﯾﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺬﻫﺐ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﯿﺐ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ

ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺷﻌﺮ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﻮﺵ

ﻣﯿﺪﻫﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ

ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﯿﺮ ﻧﻤﯿﺪﻫﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﯼ ﮐﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻧﻤﯽ ﭘﯿﭽﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﺮﺳﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﻧﻤﯿﺮﻭﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﭼﺎﭖ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭﻭﻍ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺳﺮ ﭘﺴﺮﺍﻥ

ﻧﻤﯿﮑﺸﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎ

ﻫﻢ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺣﺼﯿﺮﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮐﻼﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ

ﻧﻤﯿﺪﺍﺭﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻼﻏﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ

ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺩﺭﺷﮑﻪ ﺍﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﻠﯽ

ﻧﻤﯿﭽﯿﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺪﺍﯾﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻓﮑﺮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ

ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻨﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﺎﮎ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﻤﯿﮑﻨﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻣﯿﻤﯿﺮﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﭘﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ

ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ

ﻧﻤﺒﺮﻭﺩ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﻠﺪﺍﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺁﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﺯﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ

ﺍﻓﺘﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺟﻮﺩ

ﻧﺪﺍﺭﺩ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺍﺳﯿﺮﯼ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺭﺍﺯ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ

ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺻﺪﺍﯼ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﯿﺮﺳﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﺎﺩ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ .

+ ﻋﺠﺐ ﺭﻭﺯﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺳﻮﺍﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪﻥ

ﻧﺪﺍﺭﺩ .


ﺷﺐ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﻴﺮﻩ ﮐﻪ ﺷﺐ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ . ﻋﺸﻖ ﺍﻣﺎ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ

ﺳﺎﻳﻪ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ

ﺭﻭﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ

ﺗﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﺪﻥ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﻳﻢ

ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﺴﺖ ﺍﻱ ﻋﻄﺮ ﺩﺭﺳﺖ

ﺑﻲ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ ﻭ ﺳﻨﺠﺎﻗﮏ

ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺩﻧﻴﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭ ﺑﺎﺩﺑﺎﺩﮎ

ﻧﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﭘﺴﻴﻦ ﺷﺎﻡ . ﺑﻲ ﻧﺎﻡ . ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ

ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺁﺏ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺯﻻﻝ ﻭ ﻧﺠﻴﺒﺎﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ

ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ

ﺍﺯ ﻣﻬﺘﺎﺑﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺩﺳﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺳﺖ

ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻣﻬﺘﺎﺑﻲ ﺁﻓﺘﺎﺑﻲ ﺷﻮﺩ

ﻣﺎﻩ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺭﻓﺘﻢ

ﺑﻨﻮﻳﺲ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺳﺮﺩ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻢ ﺳﺨﺖ ﺑﻌﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﺮ ﺳﻄﺮ .

ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﻳﺮ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺭﻳﺰ ﻭ ﺩﺭﺷﺖ ﻣﺸﻖ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺩﺍﺷﺖ

ﺍﺯﺣﺠﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺷﺐ ﺻﺪﺍﻱ ﺑﺎﺯ ﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ

ﮔﻮﻳﺎ ﮐﺴﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻲ ﻣﻀﺎﻳﻘﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻲ ﺗﺮﮐﺎﻧﺪ ﻧﻮﻣﻴﺪﺍﻧﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ

ﺍﺯ ﺣﺠﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺑﺴﺘﻪ ﺻﺪﺍﻱ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ

ﺍﺯ ﺣﺠﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯ ﺻﺪﺍﻱ ﭘﺮﻳﺪﻥ ﺗﻮ

ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ

ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ

ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ﭘﻨﺞ ﻋﺼﺮﻱ ﺩﻝ ﺑﺎﺯ ﭘﻨﺞ ﻋﺼﺮﻱ ﺁﺭﺍﻡ

ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺳﻔﺮﻩ ﺷﺎﻡ ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ

ﻣﺮﺩﻱ ﺍﺯ ﺯﻳﺘﻮﻥ ﺳﺎﺭ ﺷﺎﻋﺮﻱ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭ

ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻻﻟﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ

ﮐﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ

ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻫﺴﺘﻢ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ .


آخرین جستجو ها

کد ها و سفارشات میس توایلایت Sylvia's life تولیدی کیف دانلودکده برفی midelimat Rebecca's collection پایان نامه و تحقیق های دانشگاهی skinakpewell انجام پروژه های برنامه نویسی بهاران